Spiritualiteit raakt aan het ervaren van de betekenis en de zin van ons leven, aan het overstijgende dat we meemaken, datgene ervaren en beleven wat zo moeilijk in woorden is te vangen
en zich eerder uit in geraaktheid en ontroering.
Hoe kunnen we woorden vinden van hoop, dankbaarheid, geloof, verwondering, verdriet, van weten waarvoor ik wil leven?
We spreken allemaal de dagelijkse taal van waarheden, begrippen; het is zoals het is. Die taal is goed en we kunnen niet zonder.
Maar er is nog een taal, diep onder de eerste, als een veel oudere aardlaag, weerlozer en bescheidener dan de eerste.
De taal van wat eigenlijk niet te zeggen is. Die je spreekt om niet helemaal te hoeven zwijgen. De taal van de ontroering en de extase. Dat is geen taal van begrijpen, hebben en vinden, maar van noemen, tasten, zoeken en verwonderen.
(vrij naar Huub Oosterhuis)
Met die woorden in het achterhoofd, hebben we voor jullie deze vraag.
Ga eens terug naar een moment dat je een intense/spirituele beleving had; wat ging er door je heen?
