Zo, dat is de zoveelste lock-down. Ik word er mismoedig van en het is triest om te zien dat geen enkele actie tot een goed resultaat leidt. Er is altijd iemand de dupe van welke actie dan ook. Wel/niet vaccineren, wel/niet strenge maatregelen. Er zijn luide stemmen die grote en heftige meningen hebben. Volgens ons is de gemene deler dat deze pandemie en hoe die zich ontwikkeld, heel teleurstellend is. Het doorkruist plannetjes en dempt vrolijkheid.

Vorige week op de landelijke dag (die geweldig was overigens) hoorden we iets over de term “positivisme”. Die term is niet zo positief als die klinkt, want er wordt mee bedoeld dat altijd alles maar leuk moet zijn, zo van: kijk er positief naar en zazaza…..probleem opgelost.
Dat is natuurlijk vaak helemaal niet het geval. Iets kan namelijk heel moeilijk voelen en een positivistische luisterhouding is dan eigenlijk een verwerping van de ander. Uitspraken als: “Ach, we maken er wel wat van” of: “het komt allemaal wel goed”, klinken wel lief, maar zijn niet fijn voor diegene die zijn teleurstelling uitspreekt.

Dus vandaar de vraag:
Hoe ga ik om met teleurstellingen en wat beteken jij daarin voor mij? HVIM