Zo, dat is nogal een uitspraak zeg. En de vraag die er bij hoort: Wat gaat er in me om bij deze uitspraak?

Want wij van Encounter (vrij naar: wij van WC-Eend), geloven dat we de wereld een klein beetje mooier kunnen maken, door van liefhebben een levensproject te maken. Ook dat klinkt nogal hoogdravend, vind je ook niet? Maar toch, is het niet zo dat als mensen zichtbaar van elkaar houden, dat aanstekelijk werkt? Wil je niet graag bij mensen in de buurt zijn die liefdevol zijn?

Er is op dit moment veel gepolariseerd in de maatschappij en als ik voor mezelf spreek, vind ik het moeilijk om mee om te gaan. Heftige meningen, ongenuanceerde houdingen. Verstarring. Het verhard mijzelf ook. Ik merk bijvoorbeeld dat ik op social media soms hanig of cru reageer op iets wat me raakt of als ik het ergens niet mee eens ben. Dan doe ik mee aan die verharding en schep ik negatief. Maar steeds vaker besef ik dat ik het ook anders kan doen en reageer met “de ander in gedachten”. Vriendelijk, liefdevol, respectvol. En dan ontstaat er een ander verloop van de discussie, sterker, er ontstaat een gesprek, met begrip. Zou het niet zo kunnen zijn dat we in ons eentje ( en natuurlijk samen als stel) heel veel kunnen doen om de wereld wat mooier te maken. Door het scheppen van moois. Zeg eens iets liefs tegen elkaar. Het is nog leuk om te doen ook.

“Voor het scheppen van een wereld van liefde en vrede zijn wij voldoende” Wat gaat er in me om bij deze uitspraak?